การรวมตัวกันของกลุ่มการทำงานรวมถึงวิธีการต่าง ๆ เช่นออกซิเดชัน (เช่นออกซิเดชันเปอร์ออกไซด์หรือออกซิเดชันโอโซน), ไนเตร , ฮาโลเจน (เช่นฟลูออรีน) และสิ่งที่คล้ายกัน หมวดหมู่ย่อยนี้มีข้อเสียที่ผลกระทบที่ได้รับจาก การรักษาพื้นผิว (เช่นความสามารถในการเปียกน้ำ) ไม่เสถียรและเสื่อมสภาพเมื่อเวลาผ่านไปซึ่งนำไปสู่ระยะสั้น อายุการเก็บรักษา ของพื้นผิวที่ผ่านการบำบัดและความไม่แน่นอนในการเก็บรักษา การขาดความมั่นคงของพื้นผิวที่ทำการรักษานั้นเป็นปัญหาที่รุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ พลาสติกชีวภาพ ใช้สำหรับ (ใน ร่างกาย) การใช้งานทางการแพทย์เนื่องจากอาจส่งผลให้เกิดคุณสมบัติที่ไม่พึงประสงค์เช่นการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติของพื้นผิวและ / หรือโปรไฟล์การย่อยสลายที่เปลี่ยนแปลงและทำให้ผลลัพธ์ที่ไม่สามารถคาดการณ์ได้และ / หรือผลข้างเคียง ในทางกลับกันการรับสินบนของฟังก์ชั่น โมโนเมอร์ หรือโพลีเมอร์ลงบนพื้นผิวเป็นทางเลือกที่เสถียรกว่า / ถาวร (ดูหัวข้อ 8.3.3 )
เทคนิคทั่วไปที่ใช้ในการรวมกลุ่มการทำงานกับพื้นผิวของ biopolymer ประกอบด้วย การรักษาเปลวไฟ รังสี การรักษาโคโรนาและ พลาสมา ซึ่งสามารถเพิ่มพลังงานพื้นผิวของพอลิเมอร์ชีวภาพ การรักษาด้วยเปลวไฟค่อนข้างล้าสมัย เทคนิคการรักษาพื้นผิว